دانلود فیلم Dirty Rotten Scoundrels 1988

Thomas

1403/04/05

بماند که اواسط فیلم به خاطر آوردم این فیلم رو قبلاً دیدم، در هر صورت، دیدن دوباره مایکل کین و استیو مارتین برای من لذت بخش بود. استیو مارتین همیشه من رو یاد یکی از فیلم های موردعلاقه‌ام، Pennies from Heaven (محصول 1981) می‌نداره؛ موزیکالی که تمی نسبتاً دارک داشت ولی در عین حال بعضی نامبرهای موزیکالش حسابی به دل من خوش میاد و هنوز هم گاهی اون رو ریواچ می‌کنم تا یادش برام زنده بمونه. پس ناگفته پیداست که استیو مارتین رو دوست داریم. چه توی این فیلم و فیلم‌های دیگه و چه آیتم‌هایی که ازش توی SNL دیدم و کلاً از نظر من مجموعاً شخصیت باحالیه. میگم مجموعاً، چون معتقدم بعضی جاها هم بازیگریش به طرز نافرمی درمیاد و خاصیت این رو نداره که در هر نقشی خوب باشه. توی جای مناسب می‌تونه بدرخشه.


علاوه بر مارتین، مایکل کین هم که نهایت خواسته من رو از این فیلم برآورده کرد؛ دلم می‌خواست یه مایکل کین توی اوج رو در یک داستان باحال و جذاب ببینم و همینطور هم شد. ابنجا صلابت و شوخ طبعی بخصوصی داشت، باورپذیر و ملموس بود؛ قدرت بازیگری خودش رو به رخ کشید، قدرت بیان و ادای کلماتی که به سبک بخصوص خودش بیان می‌کنه و حضورش یه شان و کلاس لذت‌بخش به فیلم و صحنه‌های اون میده. و حالت تقابل شخصیت نسبتاً کلاس پایینی که مارتین بازی می‌کرد رو کنار چنین شخصیت خوش کلاسی بذاریم، واقعاً تضاد بامزه‌ای بوجود میاد و داستان و فضای فیلم به همین خاطر دلنشین و دیدنی بود.


درباره این فیلم هم می‌تونم لغت «شیرین» رو بکار ببرم؛ چون واقعاً همینطور بود. فیلم دنبال ساخت لحظات دراماتیک اجباری نیست و دنبال این نیست که شما و احساساتتون رو به شکلی که انتظار ندارید برانگیخته کنه و یا تویست‌های عجیب غریب ارائه بده. به سبک و سیاقی روون و خوشمزه پیش میره و شما هم دلتون می‌خواد شخصیت‌ها و کلاهبرداری‌ها و بده بستون‌هاشون رو دنبال کنید و ببینید آخر ماجرا چی میشه. و خب، پایان بندی نه اینکه شوکه‌کننده باشه ولی در نوع خودش جالب و درخور این فیلم بود.